slady-na-piasku

W dniu dzisiejszym spelnilam swoja jedna  z wielu zachcianek: Kupilam sobie duze puzzle i antyramke to nich. Mam w planach ulozyc je i powiesic na scianie. Ulozylam ramke i troche srdoka i juz mam dosc. Ale uda mi sie. Wierze w siebie. W sumie Piotrek tez mi troche (?) pomaga :-) A obrazek jest taki jak chcialam: palmy na tle zachodzacego Słonca. Sliczne :-) 

Szkoda tylko ze cierpliwosci mi brak...

Bilans dnia dzisiejszego: 8 godzin z Piotrkiem... Calkiem przyjemnie spedzony czas. Mama zgodzila sie na wyjazd z z Piotrkiem i jego mama do Przemysla gdzie ma rodzine (tzn w okolice Przemysla).. Troche mi głupio, cala jego rodzina i ja- o bca... ale mysle ze nie bedzie zle. Mam nadzieje...

Ok na dzis koncze bo wracam do swoich puzzli. Chce je skonczyc w tym miesiacu ukladac. :-)

Dobranoc:*

Slady na piasku...

Pewien człowiek po śmierci spotkał się z Panem Bogiem w niebie. Zaczęli oni przyglądać się jego życiu i temu jakie ono było. Człowiek ten przyglądając się pewnym ciężkim fragmentom swojego życia, stwierdził ze chyba nie było wtedy przy nim Boga i jego pomocy, ze musiał radzić sobie ze wszystkim sam. Bóg dla łatwiejszego zobrazowania mu prawdy przedstawił temu człowiekowi jego drogę życiowa w postaci drogi na piasku. Człowiek ten zauważył ze jego życie to jego ślady i ślady Boga obok. Zauważył ze w momentach, gdy w życiu było mu źle, smutno i ciężko widzi tylko jedne ślady na piasku. Powiedział do Boga – mówiłeś ze jeśli ludzie idą przez życie z Tobą, będziesz zawsze przy nich i będziesz im pomagał a tutaj popatrz. Miałem racje, tam gdzie było mi naprawdę ciężko widać tylko moje ślady. Gdzie wtedy byłeś Boże?.     Moje drogie dziecko, powiedział Bóg, – kiedy nie widziałeś śladu drugich stop w tych trudnych chwilach – to wtedy ja Cię niosłem na swoich ramionach.

Nigdy nie jesteśmy sami

Dzis ostatecznie zdecydowalam, ze nie jade do Starego Korczna, do KAsi na wieś. Niby chciałabym spotkać tamtych ludzi, pobyc troche w tamtych klimatach pobawić się i odbic od Wrocławia. Ale zdecydowalam sie nie jechac. Czemu ? Ze wzgledu na Piotrka. Nie prosil mnie abym nie jechala, ale wiem ze tego nie chce. W gre nie wchodzi zwykla tesknota. Wiem, ze bałby sie o mnie, a raczej o nas. O nasz zwiazek. Biorąc pod uwagę mój powrót stamtad w lotym z "przypadkowa" malinka na szyi (i nie tylko... ). jego obawy moga byc uzasadnione. Moge mu obiecac wiernosc, ale czy to wystarczy ? Czy raz oszukane serce nie krwawi caly czas? Ile miesiecy minie az ta zadra sie zaleczy?

Wiec postanowilam- nie jade. A z Kasia spotkam sie jak wróci. Bedziemy mialy caly rok abys sie sobą nacieszyć :-)